Een kind is zoveel meer
Dan een aanstaande dame
Of een aanstaande heer
Wie in een kind geen wonder ziet
Die snapt dit hele versje niet

Om toch een beetje in de rijmsferen te blijven. Ook al doe je er dit jaar misschien wel niet aan mee. Snap ik helemaal. Het is van Toon Hermans, het heeft dus ook eigenlijk niks met Sinterklaas te maken.

Dit gedichtje schreef mijn vader zo’n 27 jaar geleden in mijn poëziealbum. Ik kon er destijds niets mee. De meeste versjes waren in de trant van ‘tip, tap, top, Hiske lust graag drop’. Sloeg nergens op, maar wel vrij duidelijk voor een kind van 7. Mijn vader deed daar niet aan mee en koos voor een ander versje. Pas nu dringt de waarheid ervan door.

Veel mensen denken dat het verliezen van een baby, alleen het verlies van een baby is. Maar een kind is zoveel meer. De goedbedoelde, maar pijnlijke opmerkingen slingeren in het rond. ‘Gelukkig heeft hij niet geleefd’, ‘je kunt in ieder geval zwanger worden’ of ‘gelukkig ben je nog jong’. In het geval van een miskraam of zwangerschapsafbreking horen ouders vaak ‘dat het eigenlijk nog niks is’ of ‘dat de natuur het heeft opgelost’.

Als je je baby verliest, verlies je zoveel meer dan alleen je kind. Je verliest vaak ook je toekomstdromen, het vertrouwen in jezelf, je onbezorgdheid en je levensvreugde, het leven dat je had voordat dit gebeurde, sociale contacten door onbegrip en miscommunicatie en in sommige gevallen zelfs werk, gezondheid of je geloof.

Elk kind is een wonder. En dat wonder verliezen is de grootste nachtmerrie van elke ouder. Hoe jong of oud het kind ook is. Je verliest alle herinneringen die je had kunnen maken, maar er nu niet zijn. Daar zit nou juist de pijn.

Wie in een kind geen wonder ziet, die snapt het hele leven niet.